اینجا هوای عدالت تاریک است

سارا حاجت پور: فضای سرد و تاریکی که بر پیکره عدالتی ارتقاء جنسیتی حاکم است؛ همچنان ناجوانمردانه تازیانه های خود را بر قشر کارآمدی از جامعه که قربانی کوته بینی و کوته اندیشی و سیاست های ضعیف برخی از مدیران گشته اند، وارد می کند و فرهنگ مردسالاری که همچنان مقتدرانه زنان را مورد هجمه قرارداده و ناباورانه بر پیکره یکی از ارکان کارآمد و اثربخش اقتصاد جامعه ضربه می زند و صدای ناله ای که هرگز به گوش عالی منصبان نمی رسد همواره این هشدار را گوشزد می کند که نیمی از بخش کارآمد جامعه که توان تآثیرگذاری مطلوب بر رشد اقتصادی و بهبود توسعه را دارند، در زیر چرخهای تعصبات و تفکرات کلیشه ای گروهی از مدیران و صاحب منصبان له میشوند و دیگران بی تفاوت از کنار این بی عدالتی می گذرند و حتی نگاهی نیز بر پیکره بیجان شده این قشر که همچنان برای بقاء و اثبات خود در این گرداب بی عدالتی دست و پا می زنند، نمی افکنند. پس برای رهایی از فقدان پاسخگویی و مسئولیت پذیری ظاهری و اینرسی سازمانی نیازمند مدیریت خردمندی هستیم که با یک رهبری صحیح رونقی دوباره به سازمان بخشد.

برای پیشبرد اهداف سازمان و کوشش در جهت تعالی سازمانی باید همه اقشار و گروهها به دور از تعارضات جنسیتی دست در دست هم دهند و فضای گفتمانی صحیح و اصولی را ایجاد کرده، سنت های کلیشه ای گذشته را شالوده شکنی کنند و مرزهای بازدارنده را بردارند. باید طوری عمل کرد تا سازمان دچار بحران عدم مشروعیت از سوی مخاطبان خود نشود، و با مدیریت مدبرانه و کاهش بازار شایعات در جهت اصلاح و رفع فساد اداری و کسری بودجه روند رو به رشد سازمان را فراهم نمود.

به جرآت می توان گفت در طول سه دهه خدمت سازمانی بیش از نیمی از عمر خود را در  سازمان می گذرانیم برای بقاء و تداوم این سازمان نیازمند راهبردهای اصولی و منطقی هستیم که با دیدی کوته بینانه تحقق نخواهد یافت، باید اقیانوسی آبی پیاده کرد و به چرخهای نوآوری سازمان سرعتی صد چندان بخشید، به یادم مانده زمانی در خانواده سازمان تآمین اجتماعی درمقطع کارشناسی ارشد تعداد اندکی مشغول به تحصیل بودند در آن زمان کارشناسی ارشد چندان باب نشده بود و اکثریت مستخدمان سازمان در سطح دیپلم بودند اما همچنان که می گذرد خیلی از افرادی که در این اواخر موفق به پذیرش در مقطع ارشد گردیده اند به علت تضاد جنسیتی (مرد بودن ) ارتقاء یافته اند، پس جایگاه زنان تحصیل کرده سازمان کجاست؟ … در کنار این رفتارهای غیر اصولی و غیرحرفه ای عده ای از مسئولین؛ ما همچنان بر این امیدیم که اندک مهری از سازمان خواهیم دید و نه با تکیه بر رابطه بلکه با تکیه بر نیروی ایمان و اعتقاد خود همچنان ادامه خواهیم داد، هرچند آنها حمایتهای خویش را ازما دریغ بدارند.

سوال اینجاست:

– چرا سازمان از نیروهای تحصیل کرده خود به خوبی استفاده نمی کند و به آنها بهاء نمی دهد که دست خود را بسوی افراد بیگانه با سازمان دراز کنند؟
– جایگاه بانوان شاغل و مستعد سازمان کجاست؟
– توانمند سازی کارکنان در کدامین مقوله سازمان نهفته است که اندک نشانه ای از آن به چشم نمی خورد؟

با همه این تفاسیر خدا در همین نزدیکیهاست. فقط کافیست بهتر ببینیم. چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید.

سارا حاجت پور: دانشجوی دکترای مدیریت خط مشی گذاری و کارشناس سازمان تأمین اجتماعی شعبه ۱۸ تهران