بررسي الگوي فعاليت فيزيكي پرستاران بيمارستانهاي تامين اجتماعي استان اصفهان

بررسي الگوي فعاليت فيزيكي پرستاران بيمارستانهاي تامين اجتماعي استان اصفهان
مرضيه سعيدي
پژوهش در علوم توانبخشي، سال سوم، شماره 2، پاييز و زمستان 1386  ص 71
 چکيده   مشاهده متن   [PDF 206kb]

مقدمه: با توجه به افزايش شيوع بيماريهاي غيرواگير كه كم تحركي از عوامل زمينه ساز آنهاست مسئولين بهداشتي درصدد تشويق افراد به انجام فعاليت فيزيكي بيشتر مي باشند. پرستاران از جمله افرادي هستند كه بواسطه شغل خود در معرض ابتلا به بيماريهاي غيرواگير از جمله مشكلات قلبي عروقي و عضلاني اسكلتي و روحي- رواني قرار دارند. هدف اين مطالعه بررسي الگوي فعاليت فيزيكي پرستاران شاغل در بيمارستانهاي وابسته به سازمان تامين اجتماعي در استان اصفهان مي باشد.
مواد و روشها: در اين مطالعه مقطعي توصيفي تحليلي 82 پرستار شاغل در بيمارستانهاي تامين اجتماعي استان اصفهان بررسي شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه استاندارد شده فعاليت فيزيكي 7 روزه IPAQ (International Physical Activity Questionnaire) مي باشد. اين پرسشنامه داراي 5 قسمت است (فعاليت فيزيكي مربوط به شغل، اوقات فراغت، منزل و جابجايي و فعاليتهاي نشسته) كه در هر مورد تعداد روزهايي كه فرد حداقل به مدت 10 دقيقه به آن فعاليت پرداخته و مدت زماني كه در يك روز به آن فعاليت پرداخته بر حسب ساعت و دقيقه سوال مي شود.
نتايج: ميانگين فعاليت فيزيكي شغلي و جابه جايي در دو جنس تفاوت معني داري نداشت ولي ميانگين فعاليت فيزيكي در منزل در زنان نسبت به مردان به طور معني داري بيشتر بود. ميانگين فعاليت فيزيكي اوقات فراغت مردان نسبت به زنان به طور معني داري بيشتر بود. مقايسه ميزان فعاليت فيزيكي در 3 بيمارستان، نتايج تفاوت معني داري را نشان نداد.
بحث و نتيجه گيري: با توجه به اينكه درصد زيادي از جامعه پرستاري از نظر فيزيكي فعاليت كافي ندارند تاكيد بر انجام فعاليت فيزيكي به ويژه در اوقات فراغت به منظور جابه جايي و به ويژه در پرسنل بهداشتي از جمله پرستاران در كاهش اين عوامل خطر و كنترل و پيشگيري از اين بيماريها تاثير به سزايي دارد