بررسي رضامندي مستمري بگيران تامين اجتماعي تهران بزرگ

بررسي رضامندي مستمري بگيران تامين اجتماعي تهران بزرگ
ميثم موسايي ، لقمان شوقي
دو فصلنامه مطالعات جامعه شناختي، شماره 32، زمستان 1387  ص 113
 چکيده   مشاهده متن   [PDF 231kb]

افزايش تعداد مستمري بگيران سازمان تأمين اجتماعي به دلايل متعدد از جمله افزايش اميد به زندگي، كاهش نرخ زاد و ولد و پايين آمدن سن بازنشتگي لزوم توجه به وضعيت اين گروه را ضروري ساخته است. اين مقاله درصدد است تا به اين مسأله اساسي پاسخ دهد كه مستمري‏بگيران سازمان تأمين اجتماعي تا چه اندازه از عملكرد سازمان تأمين اجتماعي رضايت دارند. مقاله حاضر نتيجه مطالعه‏اي توصيفي ـ تحليلي با روش پيمايشي است. جامعه مورد مطالعه پژوهش، مستمري بگيران تحت پوشش اداره كل تأمين اجتماعي تهران (در حدود 251520 نفر) بوده و حجم نمونه با بهره‏گيري از فرمول كوكران 210 نفر برآورد شده است. نتايج به دست آمده از مطالعه نشان مي‏دهد كه هر چند كه مستمري‏بگيران از تعاملات گفتماني با سازمان رضايت نسبي دارند اما از آن جايي كه اكثريت آنان فاقد منبع درآمدي غير از مستمري دريافتي هستند، از يك نوع عدم تعادل در مخارج زندگي به سر مي‏برند. اين عدم تعادل مبادله، موجب نارضايتي عمده مستمري‏بگيران از عملكرد سازمان تأمين اجتماعي شده است.