بررسی میزان آلودگی به تریکوموناس واژینالیس در زنان مراجعه کننده به بیمارستان های تامین اجتماعی شهر همدان در سال ۱۳۸۳

بررسی میزان آلودگی به تریکوموناس واژینالیس در زنان مراجعه کننده به بیمارستان های تامین اجتماعی شهر همدان در سال ۱۳۸۳
دکتر رضا حبیبی پور، دکتر عارف امیر خانی، نسرین متین نیا
مجله تحقیقات علوم پزشکی زاهدان، شماره ۲۵، زمستان ۱۳۸۵  ص ۲۴۵
 چکیده   مشاهده متن   [PDF 242kb]

زمینه و هدف : تریکومونیازیس یک عفونت تک یاخته ای مجاری ادراری – تناسلی تحتانی در مردان و زنان می باشد. که معمولا طی سالهای باروری اتفاق افتاده و تقریبا همیشه از طریق تماس جنسی منتقل می شود. پراکندگی تریکوموناس واژینالیس به صورت جهانی است. نسبت آلودگی آن در نقاط مختلف جهان از ۲ تا ۹۰ درصد متغیر است. با توجه به این که تشخیص تریکومونیازیس هشداری است نسبت به سایر بیماری های مقاربتی که تواما می توانند وجود داشته باشند لذا در این مطالعه به بررسی میزان آلودگی به تریکوموناس واژینالیس در زنان مراجعه کننده به بیمارستان های تامین اجتماعی شهر همدان پرداخته شد.
مواد و روش ها : ۴۰۰ نفر از بانوان مراجعه کننده به درمانگاه زنان به صورت غیر احتمالی (روش نمونه گیری آسان) در طی ۶ ماهه دوم سال ۱۳۸۳ انتخاب و به روش گسترش مرطوب و کشت مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه برداری از خانم هایی که جهت تست سرطان مراجعه می نمودند و نیز آنهایی که به دلیل عفونت مراجعه کرده بودند انجام شد و توسط افراد آموزش دیده و زیر نظر محقق مورد معاینه قرارگرفتند. ضمنا پرسشنامه ای حاوی سئوالات در مورد وضعیت شخصی، اجتماعی و در نهایت وضعیت بهداشتی تکمیل و با نرم افزار آماری Epi 2000 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .
یافته ها : میزان شیوع به روش گسترش مرطوب ۲ % و به روش کشت۳ % بدست آمد و مشخص گردید که بیشترین درصد آلودگی به سنین ۲۶-۳۵ ساله تعلق داشته و از طرفی مناطق شهری نسبت به مناطق روستایی آلودگی بیشتری را نشان می دهند که به لحاظ آماری معنی دار نبوده است .در بانوانی که در سنین باروری بودند، آلودگی بیشتر بوده اما توزیع آلودگی بر حسب میزان تحصیلات و شغل اختلاف معنی داری را به لحاظ آماری نشان نمی داد و نیز مشخص گردید که تعداد حاملگی تاثیری در روند آلودگی نداشته ولی استفاده از وسایل داخل رحمی می تواند آلودگی را افزایش دهد .
نتیجه گیری : همانطوری که در این تحقیق مشخص گردید میزان آلودگی در روش کشت ۳ % ودر روش گسترش مرطوب۲% بوده که تائیدی بر آن دارد که کشت روش حساس تری نسبت به روش مستقیم است و از آنجایی که تشخیص صحیح اساس درمان صحیح است به همین دلیل بکارگیری روش کشت در مواردی که آزمایش مستقیم منفی می شود توصیه می گردد .