تاملی در عاقبت نشریات سازمان تامین اجتماعی
آتیه و تامین، دو همزادی که در پی هم آمدند و رفتند
بیاض دوربین
تاریخ روزنامه نگاری در ایران تاریخ عجیبی است و در حال حاضر اگر بخواهیم نشریات منظم و ادواری را که بیش از یک دهه از عمرشان می گذرد را نام ببریم، نمی دانم آیا به تعداد انگشتان دست خواهند رسید یا نه، به نظرم با تاسف باید گفت نه! و این در حالی است که ما ایرانیان همیشه درباره دوران پرشکوه و عظمت خود در قبل از اسلام و نقش بی بدیل خویش در گسترش اسلام نکته های فراوان شنیده ایم، که جای بحث جداگانه ای دارد و موضوع این نوشتار نیست، اما درواقع اگر به این گذشته پرفراز و نشیب همواره می بالیم، به خاطر آثار معنوی، فرهنگی و هنری و به ویژه آثار مکتوبی است که از گذشتگان مان به میراث برده ایم. کما این که کشورهای تازه به دوران رسیده ای که عمرشان به چند صد سال نیز نمی رسد، مجموعه هایی عظیم از مستندات فرهنگی و نوشتاری را در توشه تاریخ خود انباشته دارند و به آنها افتخار می کنند…
بگذریم، موضوع سخن در این نوشتار اشاره به تلاش های سازمان تامین اجتماعی در حوزه های انتشاراتی – اطلاع رسانی به صورت مکتوب و منظم است. راستی، آیا می دانیم سازمانی که در شکل موجود، عمرش به بیش از ۶۰ سال (امسال شصت امین سال تاسیس سازمان تامین اجتماعی است) می رسد و اگر به مقوله بیمه های اجتماعی نظر داشته باشیم بیش از ۷۰ سال از عمر آن می گذرد، چند نشریه حرفه ای – تخصصی و به صورت منظم منتشر کرده است؟
پاسخ به این سئوال چندان دشوار نیست. نگاهی به پیشینه سازمان گویای آن است که ابتدا در اواخر دهه ۶۰ و تا سال ۷۰ یک ماهنامه داخلی از سوی روابط عمومی در سطحی محدود و با امکاناتی حداقلی و نه چندان منظم، منتشر می شد (البته گفته می شود قبل از آن هم نشریه غیر منظمی به صورت روزنامه دیواری وجود داشته که برخی از قدیمی های سازمان آن را بهتر از نشریات مدون و صاحب شناسنامه می دانستند!). اما برای اولین بار دراوایل سال ۱۳۷۲ مقدمات انتشار رسانه رسمی و حرفه ای سازمان با هدف ارتقاء دانش بیمه های اجتماعی، فرهنگ سازی و نهادینه سازی مقوله تامین جتماعی و با نگاه به تقویت ارتباط با طیف وسیع و متنوع مخاطبان سازمان فراهم می شود.این رسانه ” آتیه ” نام داشت.
همچنین در سال ۱۳۷۳ نشریه داخلی سازمان با نام” تامین “منتشر می شود که برقراری ارتباط با کارکنان سازمان در بخشهای ستادی، بیمه ای و درمانی را هدف اصلی خود تعریف کرده بود.
این نشریات سازمان ۱۵ سال به صورت منظم منتشر شدند و نقش بی بدیلی در توسعه دانش تامین اجتماعی و بهبود تعاملات درونی و برونی سازمان بر عهده گرفتند. اما متاسفانه پس ازحدود ۱۵ سال که به دوران شکوفایی و اثربخشی نسبی رسیده بودند و مخاطبانی پر و پا قرص برای خود داشتند، به یکباره برچیده شدند و مجلدات آنها به بایگانی ها سپرده شد.
اولین شماره نشریه “آتیه” (خود انتخاب این نام و نیزنام تامین برای نشریه داخلی ظرایفی دارد که باید به پدید آورندگان آن دست مریزاد گفت) در تیرماه ۱۳۷۲ در دو رنگ و ۱۲ صفحه با عنوان پیش شماره یک منشر می شود. ترتیب انتشار آن نیز تا یکی دو سال اول به صورت دوهفتگی بوده است.
اولین تیتر پیش شماره اول آتیه برگرفته از سخنان رئیس جمهور وقت است، با عنوان “بیمه های اجتماعی و درمانی را جدی گرفته ایم“، این سخنان در زمان افتتاح بخش قلب بیمارستان شهید لواسانی تهران بیان شده است.
همچنین سرمقاله این پیش شماره با امضاء سردبیر با عنوان “راهی به سوی عدالت اجتماعی” چاپ شده است که درآن اهداف انتشار نشریه، همسو با اهداف کلان بیمه ها و تامین اجتماعی (چه در ادبیات جهانی و چه در قانون اساسی و قانون اختصاصی سازمان تامین اجتماعی) تبیین شده است.
سلام تامین اجتماعی به دنیای رسانه
پس از انتشار ۹ پیش شماره، اولین شماره رسمی دو هفته نامه آتیه در نیمه اول دی ماه ۱۳۷۲ به صورت دو هفته نامه با قیمت ۱۰ تومان در ۱۶ صفحه روی پیشخوان کیوسک های روزنامه فروشی ها درسطح کشور قرار می گیرد و به صورت رسمی فعالیت یک نشریه حرفه ای در تامین اجتماعی آغاز می شود. درواقع اولین سلام رسمی سازمان تامین اجتماعی به دنیای ارتباطات، با تیتر “کم توجهی به تامین اجتماعی، رشد اقتصادی را کاهش می دهد“، به نقل از مدیر عامل وقت آغاز می شود.
در این شماره سرمقاله با امضاء سردبیر نشریه و با عنوان “راه آتیه” منتشر می شود که چکیده سخنان سردبیر را می توان در این جمله دید که نشریه را یک نشریه تخصصی در زمینه تامین اجتماعی معرفی می کند و خط مشی نشریه را کمک به تامین اهداف انسانی تامین اجتماعی در کشور و تعامل دو سویه با شرکاء اجتماعی سازمان ( اعم از بیمه شدگان، بازنشستگان و مستمری بگیران و کارفرمایان و… ) قرار می دهد.
تامین؛ همزاد آتیه
تامین، نشریه داخلی سازمان تامین اجتماعی تقریبا یک سال پس از انتشار نشریه آتیه در نیمه اول آذر ماه ۱۳۷۳ در ۴ صفحه منتشر می شود تا کارکنان سازمان صاحب نشریه ای برای خود شوند. این نشریه بعدها همانند همزاد خود از دوهفته نامه به هفته نامه ای با ۱۶ صفحه و با تیراژ ۲۰ هزار نسخه ارتقاء پیدا کرد که مورد استقبال و علاقه کارکنان فهیم سازمان قرار گرفت.
نشریات آتیه و تامین همانند دو بالی بودند که در حوزه های درون و برون سازمانی در صدد برقراری ارتباط با شرکای اجتماعی و کارکنان پر تلاش سازمان برآمدند و با هم آوایی و تلاش پیگیر گام های ارزشمندی را در گسترش و تعمیق تعاملات و ارتباطات سازمان با مخاطبانش به جلو برداشتند.
این نشریات با بهره گیری از نیروهای متخصص و با تحصیلات مرتبط با حوزه روزنامه نگاری آغاز به کار کردند و با حدود ۱۵ سال انتشار بی وقفه و منظم سهم جدی در اشاعه دانش عمومی تامین اجتماعی در داخل و خارج سازمان ایفا کردند که موضوع این نوشتار نیست اما امیدوارم بزرگواران و همکاران نظرات خود را در خصوص این موضوع به اشتراک بگذارند.
در خصوص نگاه حرفه ای این نشریات هم به یک نکته ای اشاره می کنم که آتیه و تامین بهترین مکان برای نقد منصفانه و کارشناسی جهت گیری ها و برنامه ها و عملکرد سازمان بودند، به طور مثال اگر سالهای آخر هفته نامه تامین را ورق بزنیم بی شک مطالب زیادی در نقد برنامه ها و اقدامات سازمان خواهیم یافت، که این امر گویای دیدگاه مدیریت های وقت سازمان و گردانندگان نشریات یاد شده است که با در نظر گرفتن اهمیت ارتباطات اجتماعی و رعایت ظرائف روزنامه نگاری و دانش تجربی و با استفاده ازاندوخته های علمی و کارشناسی همکاران بخش های مختلف سازمان، موفق به برقراری ارتباطی مفید با مخاطبان می شوند.
در مدت ۱۵ سال انتشار این نشریات، اگر نگوییم تنها اما می توان گفت یکی از موثق ترین و تاثیرگذار ترین منابع تخصصی بیمه های اجتماعی در ایران به وجود می آید که از لحاظ طول مدت انتشارو استمرار، نوع زمانبندی انتشار، پوشش مهمترین مسایل روز مرتبط با تامین اجتماعی درایران و جهان و برقراری ارتباط با شرکای اجتماعی و مخاطبان درون سازمان، نمی توان بدیلی برای آنها یافت(۱). این نشریات در مدت انتشار خود توانستند مرجع معتبری برای طیف متنوع مخاطبان سازمان تامین اجتماعی به صورت عام و به طور خاص برای تصمیم گیران، تصمیم سازان و پژوهشگران حوزه تامین اجتماعی باشند و نقشی اثر گذار و غیر قابل انکار در توسعه و گسترش مقوله تامین اجتماعی در کشور ایفا کنند. (در خصوص نشریه تامین اگر نتوانیم بگوئیم تنها نشریه داخلی، اما به صراحت می توان چزء معدود نشریات داخلی سازمانها و وزارتخانه ها دانست که اصول حرفه ای روزنامه نگاری را با در نظر گرفتن سیاست های کلان و راهبردی سازمان تامین اجتماعی، منتشر می شد.)(۲)
فکر انتشارخورشید
فکرانتشار روزنامه برای سازمان نمی دانم از کی در ذهن مسئولان بوده است اما به طور حتم جدی ترین اقدام دراین زمینه مربوط به دوران دکتر غلامرضا سلیمانی – مدیرعامل سازمان از شهریور سال ۸۳ تا آبانماه سال ۱۳۸۴) است. در واقع از اوایل حضور دکتر سلیمانی دراین مسئولیت، وی ازآقای رستمیان، معاون وقت مدیرعامل در امور فرهنگی و اجتماعی و سردبیر هفته نامه آتیه خواست تا طرح انتشار نشریه آتیه را در قالب روزنامه و در چارچوب ماموریت های موسسه فرهنگی وهنری آهنگ آتیه ( ناشر هفته نامه آتیه و تامین) تهیه کند. به نظر می رسد آقای رستمیان بیشتر متمایل به تقویت نشریات موجود (اتیه و تامین) و بهره گیری از ظرفیت رسانه هایی همچون تلویزیون و رادیو و دیگر امکانات ارتباطی بود و شرایط عمومی را برای انتشار یک روزنامه حرفه ای و وفادار به خط مشی های تخصصی و همسو با اهداف تامین اجتماعی در آن مقطع زمانی از سوی سازمان مناسب نمی دید. اما با توجه به خواست مدیر عامل وقت، اقدامات لازم را برای تهیه طرح کلی اولیه (با یادآوری ملاحظات پیشگفته) صورت داد. این طرح همراه با تایید ملاحظات مطرح شده در آن مورد تایید مدیرعامل وقت سازمان قرارگرفت (زمستان ۱۳۸۳) و برای اخذ مجوز انتشار روزنامه (و در واقع تغییر ترتیب زمانی انتشارنشریه آتیه از هفتگی به روزانه) نسبت به معرفی مدیر مسئول به وزارت ارشاد هم اقدام شد، اما هرگونه اقدام اجرایی دراین زمینه موکول به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری درسال ۱۳۸۴ و تعیین وضعیت مدیریت سازمان شد. زیرا به گمان مسئولان دست اندرکار ، بدون حمایت و پشتیبانی مدیریت عالی سازمان و همسویی وی با اهداف طرح تدوین شده، امکان تداوم انتشار نشریه وجود نداشت.
از سوی دیگر و از آنجایی که عمر مدیریت عاملی دکتر سلیمانی پس از انتخابات ریاست جمهوری در سوم تیرماه ۱۳۸۴ و تغییر دولت در اواسط همان سال به اتمام رسید، در نتیجه مجوز انتشار رونامه در کشوی میز مدیر عامل موسسه آتیه ماند، تا اینکه در سال ۱۳۸۵ در زمان مدیرعاملی آقای داود مددی در سازمان و مدیر عاملی آقای منصورعظیم زاده در موسسه فرهنگی هنری آهنگ آتیه،(۴) موضوع انتشار روزنامه مجددا” در دستور کار قرار گرفت و به این منظور ابتدا از تیمی به سردبیری آقای وحید جلیلی دعوت شد تا با اسکان در ساختمان آتیه مقدمات انتشار روزنامه ای با عنوان خورشید را فراهم کنند، اما پس از کوشش های فراوان و آماده کردن مقدمات کار، بنا به دلایلی توافق نهایی حاصل نشد، تا اینکه در نیمه اول سال ۱۳۸۷ در دوران مدیرعاملی آقای حسینعلی ضیایی درسازمان، اقداماتی تازه و با عزمی جدی برای انتشار روزنامه خورشید انجام شد، نباید نقش پررنگ و کوشش های آقای محمد پاریاب به عنوان مدیر عامل موسسه آتیه را در به ثمر نشستن این طرح نادیده گرفت. وی با سرعت عمل در زمان کوتاهی ساماندهی لازم را در خصوص نیروی انسانی و تجهیز فضای مناسب برای انتشار روزنامه و خرید چاپخانه را به پیش برد. اما با انتشار فقط ۲۰ شماره از خورشید؛ به طور غیر منتظرانه از روزنامه و موسسه آتیه جدا شدند که در این خصوص نیز گفتنی هایی وجود دارد که امیدواریم به قلم خودشان نگارش شود.(۵) جالب اینکه، این بار روابط عمومی وزارت تازه تاسیس رفاه و تامین اجتماعی نیز که مدیرش عضو هیات مدیره موسسه بود، حضوری ملموس برای به نتیجه رساندن این برنامه داشت. در این دوره بود که با تبدیل مجوز هفته نامه آتیه به روزنامه خورشید، این نشریه جدید با شکل و شمایلی جذاب اما با سوگیری های مستقیم سیاسی ( که تا آن زمان درنشریه ای متعلق به سازمان تامین اجتماعی سابقه نداشت) روی کیوسک های روزنامه فروشی ها قرار گرفت. گرچه ازخورشید در ابتدا با توجه به فرم ظاهری مناسب و شکیل بودن آن استقبال نسبی شد اما عمر آن پس از بروز اختلافاتی میان روابط عمومی وزارت رفاه (به نیابت از سازمان) و تیم مدیریتی نشریه، چندان دوامی نیافت و انتشارآن پس از حدود ۸ماه متوقف ماند که ذکرجزییات و دلایل آن فرصتی دیگر می خواهد…..
سلام خورشید!
آخرین تیتر هفته نامه آتیه در واقع سرمقاله ای بود با عنوان “سلام بر خورشید” با قلم ابراهیم باقری (معاون سردبیر وقت آتیه) که صفحات آتیه ۱۵ ساله را برای همیشه بست(۳). خورشید پس از انتشار۱۷ پیش شماره در تیرماه ۱۳۸۷، اولین شماره رسمی خود را در مرداد ماه همان سال روی کیوسک روزنامه فروشی ها فرستاد.
غروب زود هنگام خورشید
اگر نشریات آتیه و تامین ۱۵ سال به صورت منظم منتشر شدند، اما انتشار روزنامه خورشید چند صباحی بیشتر عمر نکرد. در اولین روزهای فروردین ۱۳۸۸ هنگامی که خبرنگاران آن خود را برای انتشار نشریه بعد از سیزده بدر آماده می کردند، خبری بر روی خروجی خبر گزاری ها همه را مات و مبهوت کرد، به دستور مدیر عامل وقت (آقای دکتر علی ذبیحی)، انتشار روزنامه خورشید متوقف شد! در خصوص هفته نامه تامین نیز مقرر شد با انتقال اعضاء تحریریه به اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل به فعالیت خود به صورت ماهنامه ادامه دهند.
البته در اولین نشست مدیران سازمان تامین اجتماعی در سالن اجتماعات نگین غرب و در خواست آنان از مدیر عامل برای انتشار تامین به روال سابق، آقای ذبیحی مجاب شد تا به صورت دو هفته نامه منشر شود؛ در اواسط سال ۱۳۸۸ در نشست مشترکی که با حضور کارکنان معاونت های امور استانها و فنی و درآمد سازمان با مدیر عامل وقت برگزار شده بود با توجه به در خواست همکاران سختکوش معاونت های باد شده مبنی بر تقویت نشریه داخلی سازمان و تائید روال سابق هفته نامه تامین، مدیر عامل وقت با در خواست آنان موافقت می کند، اما…. تا پایان سال ۱۳۸۸ به صورت دو هفنه نامه منشر شد. و بعد….
طلوع دوباره خورشید…
البته روزنامه خورشید برای بار دوم از سال ۱۳۹۱ در شکل و محتوای تازه شروع به انتشار کرده است که این روند همچنان ادامه دارد. درباره تحلیل خط مشی ها و محتوای این دوره از نشریه، نیز چون خارج از هدف این نوشتار است ….
و اکنون …
در خصوص بحث های مربوط به نشریات آتیه و تامین مطالب بیشتری می توان نگاشت که وقتی دیگر می طلبد و ناگفته های زیادی است، نگارنده تلاش داشت تنها بخش کوچکی از دوران شروع کار و انتشار نشریات سازمان تامین اجتماعی را به به دور از ارزش گذاری یاد آوری کند. (البته اصل انتشار نشریه و یا بهره گیری از دانش و وسایل ارتباط جمعی ارزشمند است) به طور حتم بزرگواران زیادی در این خصوص زحمت کشیدند و نوشته های موجود بر اساس آثار باقی مانده از آن دوران است و اینجانب سعادت حضور در خدمت آنان نداشتم، قصد داشتم ضمن اشاره به اهمیت کار، از آن بزرگواران بخواهم نا گفته های خود را برای انتشار بنویسند.
زیرنویس:
(۱) گفتنی است از اوایل دهه هفتاد “فصلنامه تامین اجتماعی” از سوی موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی آغاز به انتشارکرد که تا اواسط دهه هشتاد به حیات خود ادامه داد، و نیزدراوایل دهه ۸۰ “فصلنامه حقوقی تامین اجتماعی” با همت معاونت وقت حقوقی و امورمجلس سازمان انتشار یافت که این نشریه هم اینک منتشر نمی شود. درحالی که هر یک از آنها در جای خود نشریاتی وزین و پربار به شمار می رفتند که معرفی جامع آنها فرصتی دیگر می طلبد و جا دارد دست اندرکاران وقت این نشریات به این منظور قدم پیش بگذارند.
(۲) در کنار هفته نامه های منظم آتیه و تامین، در سال های آخر تقریبا” هر ماه یک ویژه نامه برای یکی از استانها منشر و در استان مربوط توزیع می شد. همچنین با توجه مناسبت های مختلف مذهبی و ملی مانند اعیاد مذهبی، عاشورا، روز آزاد سازی خرمشهر، روز آزادی آزادگان و … ویژه نامه های مناسبتی ضمیمه تامین منشر و در داخل سازمان توزیع می شد.
(۳) یادآوری می شود ابراهیم رستمیان که از اولین شماره آتیه (ازتیرماه ۱۳۷۲) و تا نیمه دوم سال ۱۳۸۴ به مدت ۱۳ سال مداوم، سردبیر این نشریه بود از این تاریخ نقشی بسیارکمرنگ درانتشار نشریه برعهده داشت و سیاستهای نشریه و امور تحریریه عمدتا” ازسوی مدیر مسئول جدید نشریه هماهنگ می شد، تا این که از اواسط سال ۱۳۸۶ با تغییر مدیرعامل سازمان، سردبیری آتیه نیز رسما” به فرد جدیدی ( آقای بهرامی راد، از همکاران روزنامه کیهان) سپرده شد و در تیرماه ۱۳۸۷ هم این نشریه پس از ۱۵ سال انتشار تعطیل شد.
(۴) موسسه آتیه در طول عمر خود ۶ مدیر عامل به خود دید که آقای عزیز فیض الهیان از بدو تاسیس تا ۱۳۸۴، سپس آقایان منصور عظیم زاده، عابدی، علی طاهری، محمد پاریاب و حمید حجت به ترتیب مسئولیت مدیر عاملی این موسسه را بر عهده داشته اند که هرکدام از این بزرگواران می توانند ناگفته های خود را بازگو کنند.
(۵) خاطر نشان می شود تمامی اقدامات مربوبط به روزنامه در دوره مدیر عاملی آقای پاریاب که زمان کوتاهی هم بود انجام شد و پس از ۲۰ شماره انتشار دیگر این سمت را نداشت و از آن پس تا اسفند ۱۳۸۸ آقای حمید حجت عهده دار مدیر عاملی موسسه شدند که ایشان نیز با در پیش گرفتن اقداماتی مانند کاهش شمارگان، صفحات نشریه و تعدیل نیرو و… پاسخی به انتقادات درون سازمانی بدهد که اثری در ذهن تصمیم گیران بعدی نداشت.
جناب آقای دوربین
با سلام و قدردانی از مطلب ارزشمند ارائه شده توسط جنابعالی و در تکمیل فرمایشات شما لازم می دانم به نشریه برون مرزی ارزشمند سازمان: News Reflector و یا به نشریه های تخصصی دیگری که توسط همکاران اداره کل روابط عمومی و بین الملل ترجمه می شوند همچون نشریه Highlight و … اشاره نمایم. همچنین در مقطعی از زمان تعدادی از نشریات تخصصی معاونت اقتصادی سازمان به حدی غنی و ارزشمند بودند که با مقالات تخصصی منتشره در مجامع علمی داخلی برابری می نمود. سازمانی با این درجه از اهمیت قطعا به این نهاد های ارزشمند نیاز دارد. امید است آنهائی که با تصمیمات غیر کارشناسی، از سر تعصب و یا نفهمیده و نسنجنیده و یا بعضا مغرضانه خویش زمینه توقف فعالیت این نهادهای ارزشمند و از جمله موسسه عالی پزوهش تامین اجتماعی را فراهم آوردند بتوانند فردای فردا، پاسخگوی پرسشگران باشند.
سلام و تشکر از مطلب بسیار خواندنی دوست و همکار عزیزم جناب آقای دوربین
در زمان مدیرکلی مرحوم جناب آقای مجید روزیفراخ در اداره کل تهران بزرگ به همت همکاران روابط عمومی و با موافقت و پشتیبانی های ایشان و به مسؤولیت اینجانب، ماهنامه عصر تأمین به عنوان نشریه داخلی اداره کل، پس از اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر شد که با استقبال بسیار خوب همکاران مواجه گردید. بخش گفت و گوی ماهنامه که مدیران ارشد سازمان را در برابر پرسش های چالشی قرار می داد باعث بیان دغدغه های همکاران و پاسخ مسؤولان شده بود. متأسفانه انتشار این ماهنامه بعد از حدود ۳۵ شماره و در اوایل حضور آقای مددی به عنوان مدیرعامل سازمان، متوقف شد.
بنده نسخه های چاپی این ماهنامه را در اختیار دارم و در صورت تمایل جناب آقای حیدری و جناب آقای منوچهری می توانیم اسکن شده آن ها را بر روی سایت قرار دهیم.
موفق باشید.
سلام و عرض ادب
ضمن تقدیر و تشکر از زحمات جناب آقای دوربین و همچنین جناب آقای تقی پور که حقیقتا زحمات زیادی را برای شناساندن سازمان کشیده و می کشند، اگرچه شاید صحیح نباشد که در میان خیل عزیزانی که در این مجموعه ها زحمت کشیدند به یک نفر اشاره شود ولی اجازه می خواهم یادی شود از جناب آقای شهاب که ایشان هم جایگاه شایسته ای در این عرصه داشتند.
موفق باشید
با سلام و آرزوی موفقیت برای یکایک همکاران عزیز
سازمانی با این قدمت و سابقه نیازمند یک نشریه و یک سایت مناسب و خوب است که بتواند مجموعه تعهدات و خدمات و قوانین و مقررات را به مخاطبان خود عرضه نماید و انتقادات و پشنهادات و سئوالات را به نحو شایسته گوش فرا دهد و شایسته پاسخ ارائه نمایند و لیکن نشریات و سایت فعلی آنطوریکه باید و شاید پاسخگو نبوده و نیست و در زمانی که تشریه تامین و آتیه به مخاطبین ارائه میشد اوایل بسیار زیبا و لیکن بعد از مدتی دچار یکنواختی گردیدو نیاز مخاطب را پاسخگو نبود و امیدوارم یک روز با بکارگیری نیروهای توانمند و خلاق و به روز و با استفاده از تجربیات گذشته نشریه و سایتی طراحی گردد که هر روزش بهتر از دیروز باشد و به نوعی مخاطب محور باشد
سلام به همه عزیزان
و تبریک به بانیان تامین پرس که با استفاده اصولی ازامکانات عصر نوین ارتباطات فضای مناسب گفتمان حرفه ای برای به یادگار ماندن تاریخ مکتوب تامین اجتماعی وتبدیل گذشته ها به چراغ راه آینده شده اند.
یادی هم کنیم از مرحومه خانم آناهیتا شاهملکی که پدر و مادر محترمش با افتخار بر سنگ قبرش در امامزاده طاهرکرج درشت نوشته اند: “خبرنگار تامین اجتماعی ”
ومن همیشه به او می گفتم :”وقتی در تامین کار می کنی باید عینک آتیه را از چشمهایت برداری و نگاه درون سازمانی داشته باشی” و آن عزیز با وجود همه توانمندی هایی که داشت ،هیچوقت متوجه منظورم نشد!
ضمنا کار در نشریات سازمان پیچیدگی های خودش را دارد
ومی خواهم در این خصوص رازی را برملا کنم:
زمانی که مدیریت های محترم سازمان پس از رویت کپی های اولیه نشریه تامین روی آن می نوشتند چاپ بلا مانع است
نشریه تامین در موسسه اطلاعات چاپ شده ودر حال بارگیری بود !
چراکه نظم انتشار در یک نشریه با آبروی حرفه ای آن گره خورده است ومن هر هفته ودرحدود ۱۵ سال صابون اشکال های خطر ناک احتمالی تا حدی که عدم توزیع نشریه رامنجر شود به تن می مالیدم و آماده خریدن کاغذهای باطله آن ( حدود۳ میلیون تومان) و اصلاح و چاپ مجدد تامین بودم که خوشبختانه این ریسک هفتگی و۱۵ ساله و ۳ میلیونی هرگز محقق نشد !
جناب آقای دوربین ضمن تشکر از جنابعالی در خصوص بازخوانی تلاش همکاران سازمان در خصوص اطلاع رسانی و نشر تلاش کارکنان صدیق سازمان تامین اجتماعی ، جادارد از دو نشریه پزشکی و فصلنامه تامین اجتماعی مربوط به موسسه عالی پژوهش منحل شده اشاره کنیم
سلام
با تقدیر از کلیه دوستان عزیز که نسبت به این موضوع مهم مطالبی درج نموده اند ، بویژه از آقای بیاض دوربین تشکر می کنم.
به عقیده بنده سازمان معظم تامین اجتماعی نیاز به نظام اطلاع یابی واطلاع رسانی بسیار قوی دارد وبا این حجم مخاطب در کشور وبا عنایت به تاثیر بی بدیل ارتباطات در دستیابی به اهداف سازمانی ، توسعه نظام ارتباطی موصوف از حد انتخاب گذشته وبه یک اضطرار رسیده است . توسعه کمی وکیفی روابط عمومی وترجیحا ارتقاء اداره کل روابط عمومی به معاونت ارتباطات واطلاعات در ستاد وهمچنین ارتقاء وتوسعه واحدهای روابط عمومی در استانها باید از جمله اولویتهای امروز سازمان باشد . بهره مندی از نشریات ، تکنولوژیهای نوین ارتباطی و… نیز عوامل مهمی در تحقق اهداف است که متاسفانه درحال حاضر سازمان فاقد ابزار وتشکیلات لازم ودر شان سازمان ومخاطبان می باشد . امیدوارم که مدیر عامل محترم فعلی وآینده سازمان وهمچنین مدیران کل محترم روابط عمومی حال وآینده سازمان این موضوع را مد نظر قرار دهند ، موضوعی که سالیان متمادی از سوی مسئولین روابط عمومی سازمان در استانها پیگیری شد ولی قدمی پیش نرفت. با تشکر
ضمن تشکر از جناب آقای دوربین،دوست و همکار قدیمی
تمایل دارم چند جمله به گزارش آقای دوربین اضافه کنم.نکته ای درباره چگونگی طلوع آتیه و تامین و نکته ای دیگر درباره چگونگی تداوم انتشار ۱۴ ساله این دو نشریه.
«آتیه» و «تامین» که خود موجِد «موسسه فرهنگی – هنری آتیه» شدند و هر سه موجِد معاونت فرهنگی و اجتماعی سازمان تامین اجتماعی، از شورایی شکل یافته در اوایل دهه ۱۳۷۰ و در زمان مدیرعاملی جناب آقای دکتر مهدی کرباسیان در سازمان تامین اجتماعی برآمد.شورایی که (تا جایی که ذهن یاری می کند) «شورای ارتباطات» نام داشت. دکتر کرباسیان که از مدیران دوستدار رسانه و ارتباطات و معتقد به تعامل با افکار عمومی و مخاطبان و مشتریان به شمار می رود (و به همین دلیل مدال زرین روابط عمومی سال ۹۲ را به خود اختصاص داده است) با جلب همکاری جناب آقای ابراهیم رستمیان،یکی از روزنامه نگاران با تجربه و صاحب قلم، بانی این شورا شد.در این شورا،افرادی همچون مرحوم امان اللهی،محمود شهریاری و… حضور داشته و فعال بودند.از دل این شورا،شعار با مسمای «تامین اجتماعی،نیاز امروز،پشتوانه فردا» نیز درآمد.شعاری که همچنان بر تارک سازمان تامین اجتماعی می درخشد.اما اقدام ماندگار دیگر این شورا،انتشار نشریه های آتیه و تامین بود که پیشگام نشر فرهنگ بیمه ای کشور و مقوم آن به شمار می روند.
اما نکته دوم درباره تداوم پر خیر و برکت انتشار آتیه و تامین به عنوان فرهنگ سازان بیمه ای کشور: بی گمان تداوم انتشار این دو نشریه و همچنین پایه گذاری موسسه فرهنگی و هنری آتیه و معاونت فرهنگی و اجتماعی سازمان تامین اجتماعی مرهون تلاش ها،پیگیری ها و تدابیر جناب آقای رستمیان (و همراهی فرهیختگانی همچون دکترملک پور،علی طایفی،رضا خاکی نژاد و…[با عرض پوزش به خاطر از قلم افتادن احتمالی نام سایر سروران معزز]) بود.نگارنده حدود پنج سال در آتیه شاهد مدیریت مدبرانه، صبورانه و همه جانبه نگرانه آقای رستمیان بودم.اگر این مدیریت نبود،نه تنها این نشریات و نهادهای یادشده بالنده و ممتاز نمی شدند(آن هم در شرایطی که مطبوعات ایران به جوانمرگی شهره هستند) که اساسا در همان آغاز راه ناکام می ماندند.
با سلام و عرض ادب خدمت همه دوستان
در ۸ سال گذشته به نظر حقیر بیشترین ضربه ای که سازمان تامین اجتماعی خورد در حوزه ارتباطات و امور فرهنگی بود تاجاییکه معاونت فرهنگی و اجتماعی سازمان که یادگار گرانقدر استاد فرهیخته و مدیر کم نظیر دکتر ستاری فر بود منحل شد نشریات آتیه و تامین با آن سابقه درخشان و ارزشمند به علت غرض ها و مرض ها تعطیل شدند و خبرنگاران و نویسندگانش حسرت بر دل به گوشه عزلت رفتند و روابط عمومی ستاد مرکز به نهاد مجیز گوی مدیران عامل وقت تبدیل شد و اطلاع رسانی دوسویه با مخاطبان و اعتماد سازی به فراموشی سپرده شد و آنچنان شد که همگان دانند که خود یکی داستان است پر آب جشم و زیاده جسارت است
فقط حهت یاد آوری و ذکر خیری از اولین هیات مدیره موسسه آتیه می کنم آقایان فرخ ملکوند فرد ابراهیم رستیمان عزیز فیض الهیان و علیقلیان و اینجانب
یاد و خاطره مرحوم محمد رضا تحریری مدیر تولید موسسه آتیه وشادروان سرکار خانم شاهملکی خبرنگار زحمتکش تامین گرامی باد خیلی ها برای اعتلا و سربلندی سازمان تامین اجتماعی زحمت کشیدند و مرارت ها تحمل کردند و شکوه نکردند یاد همه این بزرگان عرصه اخلاق و ادب و انصاف و جوانمردی بخیر و نیکی باد ارادتمند همه دوستداران تامین اجتماعی
با سلام خدمت همه بزرگواران
از اینکه با یاد آوری های به جایتان ،کمک به سزایی در غنی تر شدن مطلب دارید سپاسگزارم.
با تشکراز زحمتی که برای ارتقای سازمان می کشید، مطلب ارزشمندی است و بخشی از تاریخ سازمان را بازگو می کند.
درود بر همکاران محترم. مشارکت در بحث ها عالی و مکمل موضوع مورد بحث است. به سهم خود از شما ممنونم و یک نکته اینکه کافی است هر کس به جمع تأمین پرس می پیوندد کافی است ۱۰ نفر از همکاران شاغل یا بازنشسته را ترغیب به عضویت و حضور کند. مطمئن باشیم در کوتاه ترین زمان یکی از قوی ترین و مؤثرترین تشکیلات مردم نهاد به نام راز تسنیم حیات رقم خواهد خورد.
سلام و عرض ادب
از دوست و برادر عزیزم آقای دوربین بابت تهیه این مطلب کامل و خواندنی ممنونم.
من که از اواخر فعالیت موسسه آتیه تا آخرین شماره‌های نشریه تامین با آقای دوربین همکاری کردم شاهد زحمات و تعصب فراوان ایشان برای تداوم انتشار نشریه داخلی سازمان بوده‌ام.
با انحلال موسسه آتیه و انتقال نشریه تامین به روابط عمومی تصور می‌کردیم حال که به داخل سازمان منتقل شده و در ارتباط نزدیک با سازمان هستیم بهتر میتوانیم به فعالیت بپردازیم و موثرتر و مفیدتر باشیم ولی زهی خیال باطل….
البته نباید در گذشته زندگی کنیم و گذشته باید چراغ راه آینده باشد.
به امید فردایی بهتر.
با سلام و ابراز ارادت به همه دوستان و همکاران
سپاس به خاطر اقدام ارزنده ای که همکاران همدل را در فضای مجازی گرد هم آورده است تا دوره فراموشکاری ها را به فراموشی بسپارند.
و تقدیر از دوستانی که حرمت پیشکسوتان را پاس می دارند تا سنت های اخلاقی و فرهنگی فراموش شده در این چند سال دوباره احیا شود.
نکته ای می خواهم اضافه کنم: تا آنجاکه به خاطر دارم درخواست انتشار روزنامه از سوی سازمان را جناب آقای دکتر سلیمانی مدیرعامل وقت سازمان مطرح کردند و جناب آقای رستمیان معاون وقت فرهنگی و اجتماعی این کار را نه مفید می دانستند و نه ممکن. توضیحاتی هم در این جهت به مدیرعامل سازمان ارائه شد امام گویا ایشان همچنان اصرار داشتند و در نتیجه درخواست مجوز روزنامه پیگیری شد.
اما پس از انتشار روزنامه از سوی مؤسسه آتیه دو انحراف بزرگ اتفاق افتاد. نخست خرید تجهیزات و امکاناتی که به قول یکی از مسئولین وقت مؤسسه این امکانات برای انتشار سه روزنامه کافی بود و دیگری، گرایش صرفاًسیاسی روزنامه و بی توجهی آن به اهداف سازمان تا جایی که آقای پاریاب (مدیرعامل وقت مؤسسه آتیه) با وجود اصرار زیاد موفق نشد حتی یک صفحه از روزنامه را به سازمان تأمین اجتماعی اختصاص دهد.
موفق باشید.
بیاض دوربین عزیز سلام
صرفنظر از تاریخچه و چرائی شکل گیری نشریات سازمان تامین اجتماعی باید اذعان کنیم که در کشور ما که داشتن رسانه های دیداری و شنیداری به سهولت ممکن نیست و شاید هم غیر ممکن باشد به درستی تمام نشریات نوشتاری من الجمله هفته نامه وزین تامین تاسیس و شروع به فعالیت کردند نمی خواهم تکرار مکررات کنم که تمامی دوستان صاحبنظر بنده از جمله جنابعالی ، امیر عباس تقی پور ، آفتابی عزیز و غیره می دانند که چه بر سر موسسه آتیه و نشریات آن آمد و حتی تاسیس روزنامه خورشید نیز نه برای سازمان تامین اجتماعی و مخاطبان آن بلکه با مقاصد سیاسی مشخص صورت پذیرفت که برآیند آن تنها صرف هزینه های هنگفت و نهایتا قربانی شدن هفته نامه های آتبه و تامبن بود که خلاء آن سالهاست احساس می شود متاسفانه طی دو سال گذشته مدیران روابط عمومی سازمان نیز افرادی نبودند که متخصص حوزه روابط عمومی و یا حتی رسانه باشند و از این نقطه نیز سازمان ضربات جبران ناپذیری در نوع ارتباط خود با شرکای اجتماعی خویش متحمل شد، امیدوارم به یاری حق در دولت تدبیر و امید فصل جدیدی برای سازمان تامین اجتماعی و متعاقب آن حوزه رسانه ای آن گشوده شود.