ضرورت تشکیل انجمن صنفی کارکنان تامین اجتماعی
سخنی با متولیان و کارشناسان حوزه تأمین اجتماعی: ایجاد انجمن صنفی کارکنان تأمین اجتماعی را جدی بگیرید!
عزیزآذرخرداد دبیرسابق گروه تأمین اجتماعی روزنامه خورشید: سرانجام در هیاهوی باید ها و نباید ها، آرزوی ۶۳ هزار نفر از کارکنان تأمین اجتماعی به واقعیت پیوست و مدیر عامل بزرگترین سازمان بیمه های اجتماعی کشور از بین کارکنان این سازمان انتخاب شد تا دولت تدبیر و امید نشان دهد که به خواست و نظر کارشناسان حوزه تأمین اجتماعی و فعالان کارگری، کارفرمایی و بازنشستگی اهمیت می دهد و برنامه ها و سیاست های حوزه رفاه و تأمین اجتماعی را بر مدار عقلانیت و تدبیر پیش خواهد برد.
بررسی فرایند انتخاب دکتر نوربخش به عنوان سی و یکمین مدیر عامل سازمان تأمین اجتماعی و یادآوری ساعت ها دلهره و ترس دلسوزان و کارشناسان حوزه رفاه و تأمین اجتماعی از اینکه نکند باردیگر داستان تکراری انتخاب مدیران سیاسی و نابلد برای این سازمان از سوی دولت کلید بخورد! گویای این واقعیت تلخ است که تا زمانی که کارکنان و فعالان عرصه تأمین اجتماعی به طور جدی به فکر ایجاد تشکل مدنی نباشند باید چنین انتخاب هایی را تنها به شانس واقبال و قسمت نسبت دهند.
پاسخ به این سئوال که در طول بیش از نیم قرن فعالیت سازمان تأمین اجتماعی در ایران چرا جمعیت انبوه کارکنان این سازمان که هم اکنون در مجموع در بخش بیمه ای ودرمانی بیش از ۶۳ هزارنفر هستند نتوانسته اند دست به ایجاد تشکل صنفی بزنند ؟ کاری است بس مشکل که نیازمند بررسی و تحقیق است.
نگاهی به عملکرد شش مدیر عامل منصوب دولت نهم و دهم در سازمان تأمین اجتماعی نشان از آن دارد که نظر کارکنان این سازمان هیچ گاه در تصمیم گیریهای سازمانی لحاظ نشده و در مقابل زیاده خواهی های بسیاری از دولتمردان که به واسطه حکم حکومتی وارد این سازمان شدند، کارکنان و مخاطبان تأمین اجتماعی همیشه مجبور و محکوم به اجرای فرامین و دستورات بودند. نمونه بارز چنین اقداماتی را به سادگی می توان در دوره مدیرعاملی دکتر ذبیحی و مرتضوی به یاد آورد، تعطیلی موسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی، تعطیلی موسسه فرهنگی هنری آتیه و تعطیلی هفته نامه های آتیه و تأمین، انحلال معاونت فرهنگی، معاونت امور استانها، انتصات مدیر کل کار و امور اجتماعی مازندران به عنوان مدیرکل تأمین اجتماعی این استان، بازنشسته کردن اجباری بسیاری از مدیران باتجربه و متخصص تنها به دلیل دگر اندیش بودن، استخدامهای خارج از اصول و مقررات قانونی، بذل وبخشش اموال و دارایی های تأمین اجتماعی، حاکمیت رابطه ها بجای ضابطه ها و صدها و هزاران موضوع خرد و کلان که این روزها به سادگی در اخبار خبرگزاریها و جراید منتشر می شوند به عنوان بخش از این اقدامات خارج از عرف و قانون است. به راستی چرا بدنه سازمان تأمین اجتماعی توان مقابله با چنین اقداماتی را ندارد؟ چرا کارکنان و مدیران این مجموعه در حالی که مطمئن هستند عملکرد مدیران ارشد سازمانشان خلاف قانون وعرف جاری است هیچ گاه حاضر نمی شوند در مقابل آنها اعتراض کنند؟
پاسخ به این سئوال واضح است، هریک از کارکنان از تبعات اعتراضی که باید انجام دهند بیم دارند. ترس از توبیخ شدن، معرفی شدن به کمیته تخلفات اداری و ترس از برکناری از مسئولیت و بیکاری همه و همه دست به دست هم می دهند تا کارکنان زبان به کام کشند و درمقابل حرف زور و عمل خلاف قانون دم برنیاورند. اما به اعتقاد نویسنده پاسخ سئوال بالا نبود تشکل صنفی کارکنان در سازمان تأمین اجتماعی است . وقتی کارکنان فاقد انجمن صنفی که هزاران عضو دارد هستند طبیعی است که جرأت دفاع از حقوق خود و سازمانشان را نخواهند داشت.
در جوامع مدرن با قدرت یافتن نهاد ها و تشکل های مدنی همواره امکان به نقد کشیدن حاکمان فراهم می شود در واقع از طریق نقد قدرت راه برای تضمین حفظ حقوق مردم باز می شود. از جمله پیامدهای نقد قدرت از سوی نیروهای اجتماعی آن است که حفظ اخلاق عمومی و پایبندی به آن را می توان به حاکمان تحمیل کرد و آنان را تابعی از جامعه مدنی کرد. بدون تردید در سازمانی که امکان نقد قدرت حاکمان میسر نباشد بجای نقد قدرت حاکمان چاپلوسی و تقدیس قدرت سکه رایج می شود و این کار همه گونه رذیلتی را برای آویزان شدن به قدرت تجویز می کند و معلوم است که این موضوع چه بر سر اخلاق و وجدان اخلاقی کارکنان یک سازمان می آورد. افزایش رذایل اخلاقی، دروغ پردازیها و دورویی ها محصول و نتیجه چنین وضعیتی در طول چند سال اخیر بوده است.
نبود تشکیلات صنفی برای کارکنان تأمین اجتماعی تا کنون صدمات جبران ناپذیری به آنها زده است، خوب به یاد داریم در زمانی که مدیر عامل وقت ( دکترذبیحی ) بدون توجه به مقررات و ظوابط دستور اعزام کارکنان ستادی را به شعب صادر کرد و از پرداخت مزایای قانونی آنها خوداری نمود کارکنان سرگردان و حیران تازه فهمیده بودند که برای چنین روزهایی هیچ فکری نکرده اند در واقع این افراد با تمام وجود صدمات نبود تشکیلات صنفی قوی را درک کردند. هر چند بسیاری از این افراد در آن مقطع دست به دامان دیوان عدالت اداری شدند و تا حدودی به حق و حقوق خود رسیدند اما این موضوع نشان داد که اگر پرسنل تأمین اجتماعی در آن مقطع دارای انجمن صنفی کارکنان تأمین اجتماعی مستقل و نه وابسته و جیره خوار می بوندد شاید قبل از آنکه آقای مدیرعامل دست بکار می شد می توانستند او را از عواقب تصمیمی که گرفته بود آگاه سازند.
البته در مقابل این مورد شاید برخی دوستان عملکرد ضعیف کانون بازنشستگان کارکنان تأمین اجتماعی رامثال بزنند. باید گفت به فعالیت کانون کارکنان بازنشسته تأمین اجتماعی هم ایراد وارد است، زیرا این کانون باید به شکل مستقل و بدون هیچ گونه وابستگی مالی مدافع حقوق کارکنان بازنشسته باشد و همصدا با کارکنان تأمین اجتماعی در مقابل تصمیمات و عملکرد های خلاف قانون ایستاده و از خود واکنش نشان دهد.
اگر تشکیلات صنفی ایجاد شود!
به طور کلی اتحادیه یا انجمن صنفی نهادی است داوطلبانه و مستقل، متشکل از کارکنان یک حرفه صرف نظر از تفاوت های عقیدتی، سیاسی، مذهبی، جنسیتی و ن‍ژادی که به منظور تأمین و حمایت از منافع گروهی و اعتلای موقعیت فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی آنان ایجاد می شود.
توضیحی که داده شد نشان می دهد تمامی کارکنان سازمان تأمین اجتماعی می توانند در حول و محور یک انجمن صنفی که در واقع یک ان جی او است جمع شوند و منافع مشترک کسب کنند.
هیچ فکر کرده اید که اگر کارکنان تأمین اجتماعی عضو یک اتحادیه مستقل شوند چه کارها که می نوانند انجام دهند ؟ اگر ۶۳ هزار نفر از کارکنان سازمان در اقصی نقاط کشور را عضو یک اتحادیه فعال فرض کنیم خواهید دید که این اتحادیه می تواند علاوه بر حفاظت و پشتیبانی صنفی از کارکنان به مرور به عنوان یاریگر مدیران ارشد سازمان تأمین اجتماعی عمل کند. به عنوان مثال این انجمن می تواند متولیان سازمان را در انتخاب اعضای هیأت مدیره و حتی مدیر عامل کمک کند، حتی اگر چنین نهادی تشکیل شود قدرتی که از نظر سیاسی در تعداد آرای کارکنان وجود دارد باعث خواهد شد که کارکنان تأمین اجتماعی به سادگی نمایندگانی در مراکز تصمیم سازی مانند مجلس شورای اسلامی، شورای شهر یا استانهای کشور داشته و درعوض این افراد در تأمین منافع و حفاظت از ذخایر سازمان یاریگر کارکنان باشند.
البته ایجاد تشکیلات در کشور نیازمند کسب مجوز از مراکز مربوطه مانند وزارت کشور و وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی است. خوشبختانه در ابتدای دولت نهم برخی از کارشناسان حوزه تأمین اجتماعی که خطر حاکمیت افراط گرایان را به خوبی احساس کرده بودند، تلاش کردند چنین انجمنی را پایه گذاری کنند اما در آن مقطع برخی سیاسی کاری ها موجب شد تا کسب مجوز مقدور نشده و این امکان برای تشکیل یک اتحادیه منسجم از کارکنان تأمین اجتماعی به فراموشی سپرده شد، تا اینک بار دیگر مجوز انجمنی با عنوان ( انجمن راز تسنیم حیات ) که در واقع قرار است انجمن فعالان تأمین اجتماعی باشد و توسط تنی چند از همکاران سازمان راه اندازی شده است، کسب شده است . البته در رابطه با جزئیات این انجمن هنوز اطلاع رسانی کامل انجام نشده است اما چه خوب است با توجه به ضرورت ایجاد چنین تشکلی کارشناسان اهل فن هر چه سریعتر مقدمات ایجاد انجمنی فراگیر با عضویت تمام کارکنان را فراهم سازند تا علاوه بر دفاع از منافع صنفی مدافع ذخایر و منافع بیمه شدگان در نهادهای تصمیم گیر کشور باشد.
به امید آن روز.
پایان
جمله ای از برتولت برشت شاعر نمایشنامه نویس آلمانی در زمان جنگ جهانی دوم نقل می شود که تاثیر گذار است. او شرایط آن روز و وضعیت خود را در مقابل نازی ها چنین نقل می کند:
اول به سراغ یهودی‌ها رفتند
من یهودی نبودم، اعتراضی نکردم.
پس از آن به لهستانی‌ها حمله بردند
من لهستانی نبودم و اعتراضی نکردم.
آن‌گاه به لیبرال‌ها فشار آوردند
من لیبرال نبودم، اعتراض نکردم.
سپس نوبت به کمونیست‌ها رسید
کمونیست نبودم، بنابراین اعتراضی نکردم.
سرانجام به سراغ من آمدند
هر چه فریاد زدم کسی نمانده بود که اعتراضی کند. …..
مباحثه ای را که در این چند روز در سایت تامین پرس دیدم، برایم خوشحال کننده بود؛ از پیشنهاد دوست خوبم متشکرم،اما باید در نظر داشته باشیم
اولا مطلب اولی به نقل از برشت، شرح حال کاملی از سازمان ما را می دهد
دوم اینکه متاسفانه مرغ همسایه برای ما غاز است،این موضوع را چند سال پیش همان دوره مدیریت دکتر ذبیحی به دو تن از مدیران وقت گفتم و یکی از آن عزیزان قبول کرد و دیگری گفت بابا اذیت نکنید؛ متاسفانه بیشترین ورودی و خروجی مدیران نیز در ستاد مرکزی است (البته به صورت کامل نمی شود این موضوع را رد کرد و دارای بحث هایی است که دراین مجال نمی گنجد)
باسلام
اندر باب مزاح مسئله مرغ و تخم مرغ به ذهنم رسید. باید دید اول باید جامعه مدرن شود تا بعد تشکیلات صنفی تشکیل داد یا اول باید تشکلات صنفی تشکیل داد تا جامعه مدرن شود!!! در هر دو صورت یک نفر مثل …. نامی می تواند در طرفه العینی کل تشکیلات را فشل کند. همانطور که با کارکنان، آموزش و پژوهش، مطبوعات، امور استانها، امور فرهنگی و غیره چنین کردند. تاریخ نشان داده که چقدر به سادگی می توان قانون را غیر قانونی و بالعکس کرد. علی ایحال توسل و تمسک به ابزار دنیای مدرن نقش همان یتشبث بالحشیش را دارد.
خوشبختانه در بسیاری از فیلم های ساخته شده توسط غربی ها روند تمامی سختی و مشکلات ایجاد اتحادیه های کارگری و صنفی (بازیکنان ورزشی در حوزه های مختلف ورزشی- رانندگان درون و برون شهری- کارکنان فرودگاهها- تاکسیرانان و…) و حتی احیای حقوق حقه (از جمله حقوق برابر سیاهپوستان- حقوق زنان در رای دادن) را به زیبایی برای تجربه دیگران و آیندگان و یا شاید قدردانی از بانیان این امر به زیبایی به نمایش گذاشته اند و همه شاهد آن بودیم.
((اگر از تجربه دیگران درس نگیریم، روزی خودمان تجربه دیگران خواهیم شد)).
برای هر حرکتی آغازی وجود دارد و آغاز هر حرکتی بسیار سخت و مشکل به قول ظریفی قطار تا زمانی که در ایستگاه متوقف است کسی با آن کاری ندارد ولیکن به محض حرکت همه!! به سمت شیشه های آن سنگ پرتاب می کنند(البته نه در ایران!!!)
لذا حرکت آغازین خیلی مهم است که چگونه و توسط چه کسانی شروع شود و مهمتر از اینکه هدف در مسیر فراموش نشود. اینکه فکر کنیم همه مشکلات شخصی و سازمانی با تشکل صنفی حل می شود بیهوده و گزافه گفته ایم فقط این اتفاق میمون خواهد افتاد که مسئولان ارشد اجرایی برای هر امر مهمی که نیاز به تصمیم گیری دارد باید دلایل توجیهی لازم را جهت اقناع گروههای صنفی ذیمدخل فراهم نموده تا در راه دچار مشکل و بن بست نشوند. لذا ایجاد تشکل صنفی بر پایه تدوین هدف و مشارکت اکثریتی افراد امری مبارک می باشد و برای موفقیت در ادامه ابتدا باید آگاهی بخشید و سپس این انتظار را داشت که با جامعه آگاه پیرامونی به اهداف خواهید رسید. باقی بقای دوستان
هم پیشنهاد و هم نظرات داده شده دارای نکات جالبی هستند.آنچه میخواستم بعنوان اظهار نظر بیان کنم تقریبا در سه مورد نظرات داده شده مستتر است .یکی از عزیزان گفتند که در جایی که اگر مدیرعامل مستبد و خود رای باشد هر اقدامی از سوی کارکنان را فشل میکند نمونه اش تنی چند از مدیرعاملانی که در سازمان مدیریت کردند و دیدیم که چه کردند. دوست دیگری سخن از نبود جامعه مدرن را عامل عدم موفقیت ان جی او ها میداند ،این هم سخن درستی است زیرا نگاه حاکم بر جامعه باید پذیرای ان جی او های مردمی باشد و برسمیت شناخته شود .وقتی این نگرش وجود ندارد هرچند که ان جی او به ثبت هم رسیده باشد دارای جایگاه واقعی نخواهد بود .بخاطر میآورم که از طرف کانون همکاران بازنشسته مامور شده بودم تا اساسنامه یک ان جی او را در وزارت کشور به ثبت برسانم .چندین ماه دوندگی کردم ،از طریق ارتباطاتی که وجود داشت جلساتی گذاشته شد و توضیحاتی دادم ولی موثر واقع نشد و بالاخره موضوع رها شد. در این فرایند معاون سیاسی وزارت کشور مطلبی را گفتند که حائز اهمیت بود .ایشان گفتند که در فرانسه حدود یک میلیون ان جی او وجود دارد و بسیاری از کارهای مردم از طریق این نهادهای مردمی رفع و رجوع میشود .دلیلش این است که در آنجا نگاه حاکم بر جامعه وجود این نهادهای مردمی را برسمیت میشناسد.
و اما نظر دیگری که ارائه شده به هدف اشاره میکند .این امر بسیار حائز اهمیت میباشد .منظور و مقصود از ایجاد تشکل صنفی کارکنان چیست ؟
این هدف گذاری میتواند حول چند محور در جریان باشد:
۱)تبادل اطلاعات و تجربیات بین کاکنان شاغل بمنظور یافتن بهترین راه حل هابرای مسائل سازمان .
۲)کمک به مدیریت سازمان در پیشبرد اهداف آن در زمینه های مختلف مبتلابه سازمان.
۳)حراست و دفاع از حقوق کارکنان سازمان در مقابل اقدامات غیر قانونی مدیریت حاکم
…..
بهر حال فکر ایجاد نهادمردمی تشکل صنفی کارکنان فکر خوبی است و امیدوارم زیرساخت های لازم فراهم بشود .
)
جناب آقای عزیز خرداد
سلام
جانا سخن از دل ما می گویی
؟؟؟ اسمش بد در رفته الان ؟؟؟ ها یی که از خود سازمان بر سر حکومتند دست کمی از ؟؟؟ ندارند اینانند که آشنا گز شده اند کمی به احکامی که بدست حکام خودی خورده بنگرید شکایت آنهارا به کدام دیوان باید برد که تف سربالا نباشد
سخنی با مدیر عامل سازمانی سازمان داریم
آقای دکتر قلبمان شکسته آیا تخصص شما دل شکسته ما را هم مداوا می کند؟
آیا زخمهای خورده از تیر مدیران سازمانی را که آب به آسیاب غریبه ها ریخته اند و می ریزند التیام می بخشید؟
آقای دکتر شناخت خائن از خادم در دنیای امروزی کاری بس دشوار است، نکند فریب این آفتاب پرستان را بخورید و دوباره آش همان آش و کاسه همان کاسه شود.
کارنامه حکام امروزی را بررسی کنید.
آقای دکتر رسالت شما از هر مدیر عاملی سخت تر است، شما اولین مدیر عامل سازمانی هستید، نگذارید تاریخ در مورد شما همانی را بنویسد که در مورد ؟؟؟ها ، ؟؟؟ها ، ؟؟؟ها ، ؟؟؟ها و … نوشت
چشم امید ۶۳ هزار نفر از کارکنان سازمان به شما دوخته شده است.
چشم امیدشان را خون نکنید.
چشم بچه های بیمه ای به آن است که شما به آنها هم همانند درمانی ها بنگرید.
افرادی را بر سر کار آورید که به جای مجیز گویی مدیران عالی وقت، برای سازمان دلسوزی کرده باشند، با ثبات باشند و نون را به نرخ روز نخورده باشند.
آقای دکتر دلمان شکسته، دلمان را مداوا کنید!!!!
موشی در خانۀ صاحب مزرعه تله موشی را دید. به مرغ و گوسفند و گاو خبر داد؛ همه گفتند: تله موش مشکل توست، به ما ربطی ندارد. ماری در تله افتاد و زن صاحب مزرعه را گزید و زن در بستر بیماری افتاد. مرغ را سر بریدند و برایش سوپ درست کردند. گوسفند را سر بریدند و برای عیادت کنندگان غذا درست کردند، اما زن خوب نشد و از بین رفت. گاو را سر بریدند و در مجلس ترحیم به مردم غذا دادند. در این مدت، موش از سوراخ دیوار نگاه می کرد و به مشکلی که به دیگران ربط نداشت، فکر می کرد . . .
متأسفانه بی تفاوتی کارکنان نسبت به مسائل سازمانی دردی است نهان که کارکنان سازمان گرفتار آنند. برای دفاع از منافع کارکنان و سازمان تشکیل انجمن صنفی کارکنان ضرورتی است از نان شب واجب تر که اگر با تدبیر و ساختاری قوی و سازمان یافته و باحضور افراد متخصص و عالم سازمانی (شاغل و بازنشسته) همراه باشد، سازمان را از گزند آفت های مدیریتی و سازمانی مصون نگه می دارد. اینجانب به نوبه خود از طراحان طرح تقدیر نموده و آمادگی خود را برای عضویت و همکاری اعلام می نمایم.
من این حروف نوشتم چنان که غیر ندانست
تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی
با سلام و با استقبال از این پیشنهاد و اینکه تشکیل انجمن صنفی متخصصین که با موضوع کانونها که به رفاه اندک و یا مزابا بازنشستگان می پردازد متفاوت است. بیش از پیش برای تحول و توسعه سازمان لازم بنظر می رسد و با ابن توضیح نیازمند ایثار و بدون چشمداشت می باشد و اگر در این موضوع بحث مزایا مطرح شود بی تردید همه پای در میان خواهند گذاشت. بهر تقدیر آنچه که هدف در تشکیل انجمن صنفی متخصصین مطرح مبگردد، ارتقا سازمان و پویایی سازمان باشد. نداشتن ماهنامه تخصصی از جمله مشکلات سازمان است. نباید این برداشت شود همکاری که به بازنشستگی نائل شد، باید از سازمان فاصله بگیرد و نیز از سوی بازماندگان به شاغلین تفهیم شود که نباید آنها را بپذیرند، ولی بدانند که بر حسب چرخ گردون آنها هم فرهیخته خواهند شد. سازمان به مشارکت فکری حتی بیمه شدگان و کارفرمایان نیاز دارد.
با سلام تشکیل تشکل صنفی که باعث می شود ارتباطات افقی در سا زمان گسترش پیدا کند و تنها ارتباطات عمودی و از بالا به پایین حاکم بر روابط نباشد.
این تشکل ها باعث همبستگی و ایجاد تعهد کارکنان و بازنشستگان به کل سازمان و یکدیگر شده و توان عملکرد و کیفیت کار کارکنان را افزایش می دهد البته بطور موازی می بایست دیگر تشکل ها نیز بهبود و ارتقاء یابند مثلا کانون بازنشستگان و مستمری بگیران تحت پوشش تأمین اجتماعی که از یک گروه انحصار طلب و خاصی تشکیل شده اند و از نظر سطح سواد و معلومات در حد مبتدی و خواندن و نوشتن هستند از جمله ؟؟؟ که ؟؟؟ کانون است برای حفظ موقعیت خود چه تعریف ها و تمجید هایی از مدیران سیاسی و غیر حرفه ای از جمله مرتضوی نکردند و او را موفق ترین مدیر سازمان و دوران طلایی خواندند حتی در مقابل مجلس تجمع اعتراضی کردند و لذا تشکل ها و سازمان های صنفی می بایست در یک ساز و کار منطقی همدیگر را حمایت و پشتیبانی نمایند.
یک بازنشسته تحت پوشش سازمان و عضو کانون
در جامعه ما از انجا که حرکت صنفی میتواند از سوی … سیاسی تلقی گردد این ابزار ناکارا بوده و یا به ابزاری برای القائات (درست یا غلط) … تبدیل شده است لذا وجود یک انجمن صنفی رسمی در اوضاع فعلی شاید نتواند کارایی لازم را داشته باشدبه نظر این جانب بهتر است در مرحله اول این انجمن روی وب تشکیل شود و تصمیمات و نظرات آن به اطلاع همکاران و مدیران برسد.