مباني اختلافي در طراحي نظام جامع رفاه و تامين اجتماعي
سعيد مدني قهفرخي
فصلنامه رفاه اجتماعي، شماره 4، تابستان 1381 ص 45
چکيده
ماده 40 قانون برنامه سوم توسعه که در فروردين سال 1379 به تصويب مجلس شوراي اسلامي رسيد، دولت را موظف کرد طي حداکثر شش ماه طرح نظام تامين اجتماعي را تدوين و براي تصويب به مجلس شوراي اسلامي تقديم کند. پس از نزديک به دوسال و نيم از تاريخ تصويب برنامه سوم، بالاخره دولت لايحه اي را در مرداد ماه سال جاري (1381) به مجلس شوراي اسلامي ارايه کرد. نزديک به دو سال تاخير دولت در انجام تکاليف برنامه سوم نشان دهنده اختلافات جدي در نظرات دستگاه هاي مرتبط با بخش بهزيستي و تامين اجتماعي از يک سو و کارشناسان و صاحبنظران مسايل رفاه و تامين اجتماعي از سوي ديگر در زمينه نظام جامع است. قانون اساسي، قانون برنامه سوم توسعه، وضعيت موجود بخش بهزيستي و تامين اجتماعي و مکاتب نظري در زمينه رفاه و تامين اجتماعي منابعي هستند که در تدوين نظام جامع بايد مورد بررسي قرار گرفته و مبناي طراحي اين نظام باشند. مقاله حاضر به بررسي ديدگاه هاي متفاوت صاحب نظران در مورد هر يک از منابع فوق و نقش آن در طراحي نظام جامع مي پردازد.
پاسخ دهید