۲۵ آذر روز پژوهش گرامی باد
پژوهش و فناوری، کلید توسعه پایدار
نقش پژوهش در توسعه همه جانبه پایدار چنان برجسته و انکارناپذیر است که می‌توان آن را بدون تردید نیروی محرک توسعه در همه حوزه‌ها اعم از فرهنگ، اقتصاد، سیاست و جامعه دانست. بیست و پنجم آذر ماه به عنوان “روز پژوهش” نامگذاری شده است. این قبیل مناسبت های رسمی علاوه بر فرهنگ سازی بهانه ای است برای اینکه متولیان امر یادی از موضوعات و مفاهیم ملی (پژوهش و …) داشته باشند و به تجلیل و تکریم دست اندرکاران عرصه پژوهش بپردازند. همچنین این مناسبت های ملی و رسمی زمینه ای را فراهم می کند تا رسانه ها و افکار عمومی به تبیین و تشریح ضرورت ها و الزامات توجه هرچه بیشتر به امر پژوهش بپردازند و همچنین بعضا یاد و نامی از درگذشتگان و چهره های ماندگار پژوهش به میان آید و میراث آنان به معرض دید مردم قرار گیرد و یادمان و پاسداشت مجاهدت های فکری و عملی آنان صورت می پذیرد.
متاسقانه سازمان تامین اجتماعی سالهاست که نهاد پژوهش خود را از دست داده است و چهار سال پیش موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی، یکی از بهترین موسسات پژوهشی کشور و حتی خاورمیانه در حوزه رفاه و تامین اجتماعی تعطیل شد و موسسه ای که با تدبیر جناب آقای دکتر کرباسیان پایه گذاری گردید و با مساعی درگذشتگانی همچون دکتر حسین عظیمی، دکتر شبیری نژاد، دکتر پناهی، جواهری و … به پویائی و بالندگی فکری و اندیشه ورزی و آینده نگری کمک می کرد در آستانه هفته پژوهش، هفدهم آذر ماه سال ۱۳۸۸ تعلیق فعالیت یافت.
خوشبختانه ارکان عالی و تیم مدیریتی جدید سازمان به این نقیصه بزرگ سازمان پی برده و در صدد راه اندازی موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی در ساحت نوین خود هستند. جالب توجه آنکه از سال ۱۳۸۸ که تعلیق فعالیت موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی اتفاق افتاده؛ هرگاه که این مطالبه با متولیان وقت (تا قبل از تیم مدیریتی جدید سازمان) مطرح می شد، همگی بر ضرورت راه اندازی مجدد این موسسه تاکید و سعی می کردند نقش خود را در این تعلیق فعالیت و یا عدم شروع مجدد فعالیت آن کتمان نمایند؛ ولی با توجه به رویکردهای علمی و راهبردی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و نیز شان و جایگاه علمی اعضاء محترم هیئت امنا و هیئت مدیره و مدیر عامل جدید سازمان، پیش بینی می شود بازآفرینی موسسه مزبور یکی از اولین گام های سازمان تامین اجتماعی باشد تا این موسسه بتواند فقر اندیشه ورزی، آینده نگری، تولید محتوای موجود در حوزه رفاه و تامین اجتماعی را جبران نماید. انشالله
جمعی از فعالان حوزه رفاه و تامین اجتماعی
با سلام
متاسفانه در زمان مدیریت دکتر زبیحی که بعدها به گفته خودشان اشتباهی به تامین اجتماعی آمده بودند!! تفکر و پژوهش و امور فرهنگی در سازمان تعطیل شد. البته متاسفانه موسسه عالی پژهش نیز در مواردی وارد فعالیت های سیاسی شده بود که از منظر ماموریت واگذارشده از طرف سازمان مغایرت داشت. بهر حال هرگز این عمل توجیهی برای بسته شده موسسه ای که وظیفه پژوهشی و بازخوردگیری فعالیت تامین اجتماعی را در جامعه به عهده داشت و می توانست در جهت برنامه ریزی های کلان کمک شایانی به مدیریت مجموعه بکند به همراه نشریات آتیه و تامین ، پزشکی، فصلنامه تامین اجتماعی ، معاونت فرهنگی و موسسه آتیه تعطیل شد تا بسته اطلاع رسانی سازمان بکلی مهر و موم شود و زمینه برای پرواز کلاغ ها در آسمان بدون شاهین مساعد شود. حال امید است دکتر نوربخش با بازگشایی این صندوقچه تعقل و تفکر را به سازمان باز گرداند. انشااله
با سلام و تشکر از شما همکاران محترم که حداقل یاد پژوهش را زنده نگه می دارید و برای زنده ماندن آن در سازمان تلاش می کنید. دیروز که ایمیل شما را در مورد این مطلب دیدم به سایت سازمان سری زدم جای تعجب اینکه حتی یک پیام خشک و خالی تبریک هم به این مناسبت نگفتند. همکاری مانند بنده در بیمارستان و حتی اطلاع دارم همکاران شعبه ای تحقیق و پژوهش های دارند که در سطح مدیریت های استانی بایکوت می شوند و اجازه طرح به سطوح بالاتر را هم پیدا نمی کند. به نظر تحقیق و پژوهش در سازمان فقط به یک شعار تبدیل شده و چنین اراده ای وجود ندارد. باز هم تشکر از شما
به طور قطع یکی از معیارهای سنجش توسعه یافتگی جوامع ،میزان پژوهش های انجام شده ومیزان تاثیر گذاری ان در بهبود روشها وفعالیتهای است در کشورهای پیشرفته در کنار هر نهاد وموسسه خدماتی،اقتصادی ،اجتماعی و…یک نهاد پژوهشی وجود دارد به طور قطع در یک سازمان بیمه گر اجتماعی که موظف به ارائه خدمات است این نیاز بیشتر دیده می شود.اگرچه مدیر عامل محترم چندین بار در صحبتهای خود به احیاءموسسه عالی پژوهش اشاره کرده است اما هنوز عزم جدی در این زمینه مشاهده نشده است امیدورام این قول مشمول زمان نشود
باسلام به همه همکاران
متأسفانه خبرها حاکی از اینست که مؤسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی به موسسه عالی رفاه و تأمین اجتماعی تغییر نام داده و عملاً اداره آن در اختیار وزارتخانه قرار گرفته است. این درحالی است که مالکیت حقوقی و معنوی این مؤسسه مربوط به سازمان است و حتی بعید است که وزارتخانه هزینه های آن را نیز بپردازد.
در این شرایط، جا دارد همکارانی که طی ماه های اخیر برای احیای مؤسسه تلاش کرده و یا پیگیر آن بودند، این موضوع را نیز دنبال کنند.